Turkije en religieuze minderheden

Op Hoeiboei een gedocumenteerd artikel van Michael Mannheimer over Turkije en religieuze tolerantie.

Andere artikelen van hem:

- Weltweite Christenverfolgung durch den Islam.

- Eine Kritik der reinen Toleranz

- Overzicht andere artikelen

Op zoek naar andere artikelen van hem kwam ik deze 'introductie' tegen. Weet je gelijk wie deze MM is. Zo moet je tegenwoordig zorgdragen voor de verspreiding van je ideeën.

Ladies and gentlemen, My name is Michael Mannheimer. I am one of the well known islam critic in Germany and would like to offer my latest Essay: Systematische christenvervolging in Turkije to your blog. This essay has recently been published in German biggest antiislamic Blog PI

KERST 2009 - silent monks

De mokele-mbembe

Kortgeleden het bijbelboek Job gelezen. In Job 40 is een passage over de Behémoth. De NBV, WV, NBG en andere vertalingen interpreteren dit onvertaalde woord Behémoth als een nijlpaard/hippotamus. De vraag is of dit terecht is. Vooral de vergelijking van de staart met een ceder is merkwaardig. 

15 Zie het nijlpaard dat ik heb geschapen, net als jou;

het eet gras als een rund.

16 Hoe krachtig zijn zijn lendenen,

hoe machtig de spieren van zijn buik!

17 Hij kan zijn staart rechten als een ceder,

de pezen van zijn dijen spannen zich in bundels.

18 Zijn botten zijn staven van brons,

zijn ribben stangen van ijzer.

Vaak wordt geopperd dat hier sprake is van een dinosaurus. Maar heden ten dage wordt aangenomen dat zo'n beest niet in de tijd van Job geleefd heeft. Maar de laatste 100 jaar zijn nogal wat levende fossielen gevonden.  Her en der in de wereld zijn er verhalen over grote monsters. Zo is er de zgn mokele-mbembe. Hier is een voorbeeld van zo'n verslag maar de site is nogal onbetrouwbaar.

Kortom, grote ontdekkingen zijn nog steeds mogelijk. Wel een goede filmcamera meenemen. Want net zoals bij Nessie is het bij de Mokel-mbembe ook diverse malen misgegaan bij het filmen. En wie weet doen we binnenkort niet meer lacherig over het monster van Loch Ness

Signature in the cell

Een zekere Stephen C. Meyer heeft het volgende boek geschreven: Signature in the cell  In de Times Literary Supplement, schreef professor Thomas Nagel, die zichzelf profileert als filosoof en atheïst:

Meyer is a Christian, but atheists, and theists who believe God never intervenes in the natural world, will be instructed by his careful presentation of this fiendishly difficult problem.

Intelligent design werkt als een rode lap op een stier. Zie hier een kort overzicht van de commotie die deze boekbespreking oproept. 

Op Youtube zijn diverse filmpjes/toespraken van hem te vinden, zoals deze:

Voor wie tijd heeft is hier een engelstalig debat in 11 afleveringen. Je kunt de eerste 8 minuten overslaan of beginnen met nr 2.

Huwelijksbootje uit evenwicht

Dit kan toch niet waar zijn? Mijn eerste gedachte was: dit moet een hoax zijn? Dit is een toppunt in islam-bashing! Neem een foto van bruidsmeisjes en vertel dat het bruiden zijn. Wie de link aanklikt ziet het volgende bericht met bijpassende fotos:

Hamas sponsored a mass wedding for four hundred and fifty couples. Most of the grooms were in their mid to late twenties; most of brides were under ten.

En inderdaad, nazoeken leert dat het niet klopt. Het gebruik is dat een zusje verkleed gaat als bruid. De bruiden vertonen zich niet in het openbaar, dat doen deze 'bruidsmeisjes' in hun plaats.

Cartoon-oorlog (8): onze angsten

Nr 1: 'Ze' bedreigen 'onze' vrijheden

Nr 2: 'Ze' pikken 'onze' welvaart in.

Nr 3: 'Ze' ontwrichten 'onze' maatschappij

Nr 4: En 'ze' vermenigvuldigen zich ook nog eens als ratten

(ik kwam een aantal dagen na het schrijven van deze blog erachter dat dit inderdaad zo gezegd is door Oriana Fallaci. Ze spreekt van een ‘Politiek van de Baarmoeder’ en schuwt de vergelijking met het dierenrijk niet. ‘Ze planten zich voort als ratten’, zo schrijft ze.)

Nr 5: Kortom: de 'long Eurabian Night' is in zicht,

Nr 6: ... en dan zal het vrede zijn.

Slaap wel, droom zacht over deze laatste, zo in eerste oogopslag vredige cartoon. Het is één van de onbekendere Mohammed-cartoons uit de Jyllands-Posten.

Is dit nu zo erg? Het raakt een laatste angst van ons: zonder dat je het bewust bent, kun je de sluizen van de haat openen.

Cartoon-oorlog (7): De 'Navel der Aarde' en 'Gods chosen people'

Nr 1: Gods uitverkoren volk (zo luidt de tekst in vertaling). Wat kenmerkt hen? Kijk en trek je conclusies.

Nr 2: Voormalig president Sharon als Hitler. Met links een kanon en rechts een islamitisch heiligdom. En opnieuw: trek je conclusies.

Dit soort vergelijkingen trekken is strafbaar in NL.

Nr 3: Bezie vredesvoorstellen dan ook in het juiste licht, ...

Nr 4: .. want dankzij hem (hij was maar een clown) weten we dat het plaatje er uitziet zoals op:

Nr 5 

Nr 6: Laat het westen dan ook geen krokedillentranen vergieten, want de echte holocaust is nu bezig. En zoals gezegd: dankzij Van Agt is dit nu bekend.

(In 2009 heeft paus Benedictus een krans gelegd in de Hall of Remembrance in Yad Vashem)

Nr 7: En is het niet altijd zo geweest....

Het virulente antisemitisme druipt ervan af. De muren zijn nog niet geslecht. De wapens nog niet omgesmeed. En nog steeds is nodig dat iedereen met Revius beseft:

’t En zijn de Joden niet, Heer Jesu, die U kruisten, ...

Ik ben ‘t, o Heer, ik ben ’t die U dit heb gedaan,

Cartoon-oorlog (6): Complottheorieën of Het zijn altijd weer 'die Joden'

Dankzij de inperking van de vrijheid van meningsuiting is er grote informatie-achterstand. Het is een voedingsbodem voor allerlei complottheorieën. Alhoewel niet alleen moslims, ook vele westerlingen koesteren absurde ideeën. Maar vooruit, zolang het maar redelijk onschuldig blijft.

Nine eleven was een nieuw startpunt voor cartoonisten. In het westen werd het thema islam nadrukkelijker op de agenda gezet. En ook in de wereld van de islam werden nieuwe invullingen aan bestaande thema's gegeven.

Nr 1: Geen misverstand, ik verwerp de boodschap van deze cartoon hartgrondig. Tegelijk vind ik het een knappe cartoon. Een subtiele verwijzing naar de rokende twintowers. Door de kleurstelling is er ook een hint naar de israelische vlag (wit, met tussen twee blauwe horizontale strepen een eveneens blauwe davidsster)

Nr 2: Deze cartoon verwijst niet naar de conspiracytheorie dat Israël achter 9/11 zat. 'De Joden' misbruiken de septemberaanslag om maximaal te profiteren van de hetze richting moslimlanden. Vergelijk het holocaust-argument. Om deze aanslag in je eigen belang uit te melken heb je wel invloed nodig.

Nr 3: Deze cartoon beeld uit hoe die invloed gestalte krijgt. Redelijk onschuldig wordt dit hier verbeeld.

Nr 4: Achter de schermen is hij, die vermaledijde Jood, weer bezig. Hij zet anderen ertoe aan haat te spuien. En dat noemen ze dan vrijheid van meningsuiting. Het bordje geeft aan wie de slachtofferrol speelt.

Cartoon-oorlog (5): Kruistocht tegen de vrijheid van meningsuiting

Nr 1: Het is en blijft een wankel evenwicht. Cartoonisten gaan over morele grenzen heen, en voelen zich aangevallen. Ze beseffen vaak niet hoe kwetsend een cartoon kan zijn omdat ze je diepste overtuigingen treffen. Het voelt als een dolksteek. Kortom van beide kanten wordt het ervaren als een aanval.

Heftige reacties kun je dan ook verwachten. Niet iedereen kan de nodige tolerantie opbrengen die een veelkleurige maatschappij nodig heeft.

Van Jezus wordt gezegd dat als hij uitgescholden werd, niet terugschold. Sluit dit naadloos aan bij ons tolerantiebegrip?

Nr 2: Of zijn christenen te tolerant geworden? Zijn ze zo gedresseerd geworden door deze maatschappij dat ze zonder problemen de heersende gedragscodes accepteren. Twee uitersten en geen weg ertussenin?

Nr 3: Moslims ervaren de druk om de vrijheid van meningsuiting te zien als een fundamenteel recht, als een nieuwe kruistocht tegen de islam. Het woord 'kruistocht' is sowieso een gevoelig woord voor moslims. Als door een bij gestoken reageerde de moslimwereld op de toespraak van Bush kort na nine-eleven, waarin hij sprak over een 'crusade against terrorism'.

Nr 4: Vooral steekt het moslims dat er in hun ogen een dubbele moraal wordt gehanteerd. Vrijheid van meningsuiting? En hoe zit het dan met die vrijheid en de holocaust? Ontkenning van de holocaust is immers strafbaar in het vrije westen! Op bittere wijze wordt hun mening geventileerd in cartoons waar opnieuw een relatie wordt gelegd met de kruistochten.

In Israël gaan dan ook stemmen op om de strafbaarstelling op holocaust-ontkenningen op te heffen. De reden hiervoor is dus duidelijk. Maar zou als deze bron van haat gestopt wordt niet een andere bron gevonden worden?

Nr 5: Besef wel dat op de achtergrond er nog wat meespeelt. Steeds weer duikt de complottheorie op dat 'de Joden' de touwtjes in handen hebben. Een joods duiveltje schrijft: geen grenzen aan meningsuiting behalve mbt de holocaust. Zijn drietand draagt de vlag van Denemarken. En ik weet niet of het opzettelijk is, maar deze vlag met gewisselde kleuren is de kruisvaardersvlag.

Nr 6: Het zijn altijd weer 'die Joden'. Zij leveren de brandstof voor de islam-bashing!

Dit plaatje ruimt de weg vrij voor de volgende blog: de complottheorieën.

Cartoon-oorlog (4): De vrouw als strijdtoneel

Nr 1: Laten we bij het begin beginnen. Nu ja, niet helemaal. Voor christenen is dit iets na het begin. Dat begin is wel erg schokkend, zoals een niet uitgezonden commercial van Centraal Beheer liet zien. Maar wij blijven bij cartoons.

Nr 2: Een variant op de één van de beruchte cartoons uit de Jyllands-Posten. Door het volgen van de exegese van Luxenberg zouden hier druiventrossen ipv maagden getekend moeten worden. Zou toch jammer zijn.

Nr 3: Het contrast tussen hemel en aarde is hiermee tot een maximum gekomen. Moslims verwijten de westerse wereld versexualisering van de samenleving. Omgekeerd zijn wij verbaasd over de versexualisering van het moslimparadijs. Zouden cartoontekenaars zich verdiepen in de islam, dan vrees ik dat er nog heel wat meer onderwerpen boven komen drijven. Cartoons over de hemelse huwelijken van Mohammed met Maria, Mirjam en de vrouw van Farao zouden ook wel wat stof doen opwaaien.

Nr 4: Als laatste een gruwelijke karikatuur: zo lossen moslims hun problemen met over de schreef gaande cartoonisten op. Het is een 'mooie' overgang naar de volgende serie over de vrijheid van meningsuiting.

Nr 5: En even voor het evenwicht. Ja, wij westerse mannen doen het heel wat beter. Het is bij ons tijd voor een emachopatie!

Cartoon-oorlog (3): Joden gijzelen de holocaust

Nr 1: Deze eerste cartoon is een mooie verbinding met de vorige blog. Joden beheersen het wereldtoneel, maar hoe doen ze dat. Het westen wordt voor het karretje gespannen van 'de Jood' en in beweging gezet door een worst. De worst is hier een zak met schuldgevoel: het nazisme dat de holocaust instigeerde.

Nr 2: Het westen heeft hun schuldgevoel naar de Joden toe afgekocht door geld en land te geven. De Joden hebben daar dankbaar (let op de grijns op hun gezicht) misbruik van gemaakt en zijn de oorzaak geworden van het Palestinaconflict. Op het eerste gezicht lijkt het een onschuldig plaatje, maar dit is een ongelooflijk schokkende cartoon.

Nr 3. Dat geldt ook voor deze. De joodse onderwijzer wijst aan op het bord: Wat weet je over de holocaust? Maar een wijsneus geeft een niet gewenst antwoord: The Holocaust is the crematorium which Hitler did not succeed in turning into a national homeland for the Jews. Ik denk dat je de bedoeling pakt door als volgt te vertalen: De holocaust is het crematorium. Helaas slaagde Hitler er niet om het tot een een thuisland voor de Joden te maken.

De boodschap is duidelijk: wees pienter en doorzie de snode bedoelingen van de Joden, laat je niet gijzelen door de holocaust. Het is te triest voor woorden

Nr 4: Nogmaals kort en krachtig. De joodse boeven gijzelen de wereld met hun holocaustleed. Boven het pistool staat geschreven: holocaust. Zie ook het vorige plaatje waar je hetzelfde woordbeeld ziet staan.

Ja, maar... Misschien zijn deze cartoons 'in een uithoek' gepubliceerd, in een of ander onguur tijdschrift? Helaas niet. Zo komt bijv. de eerste uit de hoek van Al-Jazeera, de CNN voor de arabische wereld.

Cartoon-oorlog (2): Israël beheerst de wereld

NB: De leesrichting bij arabische cartoons is van rechts naar links.

Nr 1: In het arabisch staat er 1948 - 2004. Diepe frustratie drukt deze uit: de hele wereldpolitiek wordt beheerst door de zionisten.

Nr 2: De joden boeien de islam-wereld. Zie het maantje op de wereldbol, symbool van de islam. De jodenster mist in vrijwel geen enkele arabische cartoon met dit thema.

Nr 3: Deze cartoon laat een veelgebruikte karikatuur zien: 'de Jood' met haakneus, valse blik, zwarte hoed en jas. De wereld als een jojo in de hand van Israël. De kale/dode boom kan een beeld zijn van hun vruchteloos bestaan en uiteindelijk vernederend toekomstperspectief in islamperspectief.

Nr 4: Een ander veelgebruikt karikatuur is dat van een aap. Het verwijst naar de beruchte koranteksten 7:166, 2:65, en 5:60 waar staat: Weest verachte apen. Moslims geloven dat het slaat op een concrete gebeurtenis: een groep Joden die gestraft werden en veranderden in apen en varkens. De cartoon geeft echter uitdrukking aan een figuurlijke uitleg van deze teksten: Joden zijn als apen en varkens.

Het is goed om te vergelijken met een uitspraak van Jezus tot de Farizeeën en de Sadduceeën: (Mt 12:34 en 23:33): Jullie adderengebroed.

Hier blijkt dat exegese nauw luistert. Wie zulke uitspraken zonder onderscheid toepast op groepen mensen zit overduidelijk fout. Het leert ook dat 'zitatenreiterei' een groot gevaar is. Elkaar om de oren slaan met teksten om eigen gelijk te bewijzen is een gevaarlijke weg.

In het christendom zijn deze 'adderengebroed'-teksten gelukkig nooit de weg gegaan die deze koranteksten wel zijn gegaan. Maar voor we onszelf vrij pleiten, een andere tekst is wel aanleiding geweest tot stromen bloed. De beruchte bloedtekst: Zijn bloed kome over ons en onze kinderen. Mea culpa.

Cartoon-oorlog (1)

Het is oorlog, in de wereld van de cartoons. Een oorlog die al jaren woedt. Over en weer worden vuile aanvallen gelanceerd. Wie zette de eerste aanval in? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat cartoons een krachtig wapen zijn in onze wereld. Een goede cartoon is een vlijmscherpe observatie. De werkelijkheid samengevat in enkele potloodstrepen. Van zwart-wit tot bloedrood, nauwelijks grijstinten. Een 'goede' cartoon nestelt zich in je geheugen. En dankzij internet is er geen 'poel der vergetelheid' meer.

Zijn er christelijke cartoons? Niet of nauwelijks, het is een genre waar veel christenen zich niet mee in de vingers willen snijden. Wij houden het bij grijze kerkmuizen. Lekker veilig, lekker saai.

Toch houd ik van cartoons. Ze zijn leerzaam (wat nut het ons...). Of ontlokken ons een lach. Ook doen ze geregeld pijn. Van elk een voorbeeld. De laatste is een toegift: is dit nu grappig of zou je hier toch een dubbele bodem in kunnen zien?

Volgende keer meer.

De derde tempel

De Haaretz wordt goed gelezen. Als een lopend vuurtje verspreidt het bericht zich dat 16 maart 2010 een cruciale datum kan worden. Onze evangelische broeders en zusters nemen wereldwijd het bericht op in hun blogs. Klinkt het wat cryptisch allemaal? Google dan even met deze zin: If the Vilna Gaon was right, the 3rd Temple is on its way.

Vervulling van profetieën en mensenwerk gaan vaak hand in hand. Dat maakt het vaak lastig om een juist oordeel te vellen. Misschien moet je zeggen: het separeert goed tussen gelovigen en ongelovigen.

Maar ondanks dat, ik zal het met belangstelling volgen. Nu alleen nog de originele bron vinden. Dat lukte me niet 123.

Irshad Manji - een dissident geluid: 'all muslims have the godgiven right to think for themselves'

boek: The Trouble with Islam Today /Het Islam dilemma (in het arabisch vrij te downloaden op haar site)
documentaire door haarzelf gemaakt: Faith Without Fear

blog: http://www.irshadmanji.com/

uit Wikipedia (NL):

Manji heeft kritiek geuit op de islam, en dan met name de behandeling van vrouwen, homo's en lesbiënnes en joden door sommige moslims. Zij draagt geen hoofddoekje omdat zij de Koran zo interpreteert dat die alleen door vrouwen en dochters van de profeet Mohammed werden gedragen.

Ze is kritisch over de historische interpretaties van de koran en is een voorstander van het concept van ijtihad, waarbij gelovigen zelf interpretaties mogen maken zonder dat zij hiervoor geestelijken nodig hebben.

Het leidt geen twijfel dat haar mening over de islam tot kritiek van moslims heeft geleid. Daarnaast ontving ze ook diverse doodsbedreigingen van moslimextremisten. Veel moslims beschouwen haar als een afvallige moslim.

Dat ene woordje 'sommige' uit de eerste alinea is veelzeggend. Zoals zo vaak kun je dan ook beter in de engelstalige wikipedia kijken voor meer info over Manji.

Wil je van binnenuit kritiek leveren op de islam en nog aangehoord worden door de doelgroep dan moet je je niet te ver verwijderen van hun standpunten. Ik vraagt me af of haar waardering voor de begintijd van Mohammed en de 'bloei'periode van 800-1200, berust op onwetendheid of bewust plaatsvindt om zichzelf acceptabel te maken in eigen kring.

Het begrip ijtihad is voor ons westerlingen vrij onbekend. Voor islamreformisten hangt hier echter veel van af. Haar niet dragen van een hoofddoekje is bijv opgehangen aan een ander visie op ijtihad. Binnenkort meer hierover.

In(ge)beeld

Al vertellend over het schoolproject 'No apologies' waar beelden getoond waren van de aanslag op de Columbine High School kwam het gesprek op 9/11. Voor jongeren is dat intussen een gebeurtenis uit hun vroege jeugd.

Je merkt dat de tijden veranderd zijn. Het beeldmateriaal dat jongeren nu over zich heen krijgen is ongekend groot en schokkend. En je vraagt je af: wat doet dat met een mens? Het werkelijk ondergaan misvormt mensen. Hoe is dat met het beeldmateriaal? Het kan niet anders of je moet je op een andere manier afsluiten voor het ondraaglijk gruwelijke van deze beelden.

Maar ook dan duiken moedgevende verhalen op, zoals het verhaal van vlucht 93. Geen broodje aap verhaal zoals zoveel geruchten rondom nine eleven.

Ook dat is iets van meer belang dan vroeger. Hoe schift ik waar van onwaar? Een hulpmiddel is een site over urban legends.

Nawal el Saadawi: Niets is gevaarlijker dan waarheid in een wereld die liegt

De uitspraak is van Nawal el Saadawi (1931) Kortgeleden heb ik een boekje van haar gelezen. Via een verkoping in de bibliotheek kwam ik in het bezit van 'Vrouwengevangenis' (oorspr. uit 1984). Het boekje is geen aanrader vanwege de breedsprakige toon. De enige reden om het te lezen ligt hierin dat Nawal el Saadawi in de moslimwereld nogal bekend is als schrijfster en feministich voorvechtster. Meer over haar op haar website.

In 1980 stichtte ze een feministische pressiegroep in Egypte. Misstanden die ze via deze organisatie openlijk aankaartte waren vrouwenbesnijdenis (ze is zelf ook slachtoffer), prostitutie, het islamitisch huwelijk, het recht op scheiden en moslimfundamentalisme. Ten tijde van Sadat is ze opgepakt. Van haar verblijf in de gevangenis heeft ze verslag gedaan in dit boekje. Kort na de moord op Sadat is ze vrijgekomen.

In 2007 is door sjeik Mohammed Sayyed Tantawi van de Al-Azhar Universiteit, in feite de meest gezaghebbende soennietische moslimgeestelijke een fatwa over haar uitgesproken. Ze verdient de doodstraf op grond van de sharia wegens geloofsafval. De aanleiding is een in Egypte gepubliceerd blasfemisch toneelstuk, een nu verboden boek. Je kunt het goed vergelijken met de ophef die Gerard Reve's boek Nader tot U veroorzaakte.

in de video na 23 minuten: haar brief aan god

Duizend schitterende zonnen en Phyllis Chesler

A Lesson Learned in Kabul

Yes, I went there of my own free will, but I was only 20 years old and in love with my college sweetheart – a sophisticated, modern man ...

When we landed in Kabul, my American passport was confiscated and I discovered, or the first time, that my father-in-law had three wives and twenty-one children. I had flown right into the Middle Ages...

Thus, even before I became a feminist in 1967, I had already learned that the (imperfect) West is still a far better place for a woman to live than is the most hospitable, beautiful, wealth-encrusted Muslim country. Friends thought I had married a Prince and gone to live in a fairytale....

Now I and a handful of others are trying to tell the truth about Islamic gender apartheid. Those of us who are raising the alarm are being demonized as “Islamophobes,” “racists,” and “fascists.” Yet, in my opinion, western civilization, beginning with Europe, will be won or lost on the issue of women’s rights.

(De citaten vind je hier)

(Ook de posting The Rape of Dina is boeiend)

Binnenkort toch eens dat boek van Khaled Hosseini lezen.

Rapport: Contextualising Islam in Britain

. .

op zoek naar plaatjes ontdek je wel eens wat

In een vorige posting besprak ik de moslimgeleerde Taha, die een herinterpretatie van de islam voorstond maar dat uiteindelijk met de dood moest bekopen. Op zoek naar liberale geluiden las ik afgelopen vrijdag in het RD een artikel van een zekere Patrick Sookhdeo getiteld: Interne strijd in islam. Daarin wordt melding gemaakt van een vorige maand gepubliceerd rapport “Contextualising Islam in Britain”, dat is opgesteld door verschillende prominente Britse moslimgeleerden en religieuze leiders.

Sookhdeo is helaas ook een van de mensen die doodsbedreigingen ontvangen heeft. Een boek van hem was aanleiding voor een bekeerling tot de islam (een zekere Indigo Jo) tot het schrijven van: Review of rotten book by the Sookhdevil.

Het zijn weer diverse lijntjes die uitnodigen om op verder onderzoek uit te gaan.

Richtingwijzer: vertrouwen

de historicus

Frederik Carel Gerretson

(1884-1958)

beter bekend als geerten gossaert

Voor een bespreking van onderstaand gedicht Wim Kleisen

Hans Werkman merkt op: In het Verloren-Zoon-motief zit iets autobiografisch; het herinnert aan de conflictperiode en de geloofscrisis die Gossaert meemaakte tussen zijn zeventiende en drieëntwintigste jaar. Zelf heeft hij een relatie tussen zijn leven en zijn poëzie verdoezeld door de gedichten in Experimenten in niet-chronologische volgorde te plaatsen. In volgorde van ontstaan bezien vertoont zijn poëzie echter een belangrijke wending, nl. van het ‘diepverdoemd bestaan’ naar het beminnen van het door God gegeven leven, zoals dit bijv. blijkt uit ‘Clematis’. De wending moet zich omstreeks 1906 hebben voltrokken.

De Moeder

Hij sprak en zeide
In 't zaêl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
En door de lanen
Zag zij hem gaan en
Sprak geen vervloeking maar weende zeer.

Sprak geen vervloeking...
Doch, bijna blijde,
Beval de maagden:
Laat immermeer
De zetels staan en
De lampen aan en
De poort geopend, de slotbrug neer.

En toen, na jaren,
Melaats, een zwerver
Ter poorte klaagde:
Uw zóon keert weer...
Zag zij hem aan en
Vond gene tranen,
Voor zoveel vréugde geen tranen meer.

uit: Experimenten (1911)

De preek van ds Reinier de Koeijer was zondag uit een onbekend Bijbelgedeelte: Jer 8:1-18. Vertrouwen op de Here, ondanks alles. Vooral aansprekend vond ik het beeld van het kabbelende water van Siloah als symbool van de zorg van de Here God, de constante Levensbron. Daartegenover de machtige wateren van de Eufraat als beeld van het wrede Assyrie.
Onze God en Vader leidt is onze conclusie aan het eind van deze zondag.

Tetst je nederland's

Hoe goed is je nederlands? Check het wekelijks op deze site

Islam een 'religion of peace'? De case Mahmoed Mohammad Taha

In het westen zijn mbt de beoordeling van de islam behoorlijke tegenstellingen.

Enerzijds heb je het standpunt dat de islam geen 'religion of peace' is. Vertegenwoordigers van dit standpunt zijn Robert Spencer met zijn website Jihad Watch. Bat Ye'or met haar dhimmitude-begrip. En hier in nederland is arabist Hans Jansen spreekbuis van dit standpunt. De islam als 'religion of peace'-gedachte wordt vertegenwoordigd door mensen zoals Karen Armstrong. Dit standpunt wordt in onze maatschappij breed gedragen. Ook uitspraken van politici (bijv. Balkenende ten tijde van het verschijnen van de film van Geert Wilders) lijken deze mening te onderschrijven. Maar bedenk wel dat het politici zijn. Hun agenda kan wel eens gestuurd worden door andere motieven.

Wanneer je je verdiept in de islam stuit je al snel op deze tegenstelling. Wie heeft er nu gelijk? De case Mahmoed Mohammad Taha (1909-1985)(zie foto) wijst richting de 'hardliners'. Hij was een Soedanees politicus en islamitisch theoloog. De volgende citaten zijn uit het wikipedia-artikel

Zijn filosofie:

In Taha's filosofie werd de afschaffingsleer ongedaan gemaakt door de islam van de Mekkaanse soera's als de ware islam te duiden en die van de Medinese soera's als een door politiek gecorrumpeerde islam. Volgens deze gedachtegang bezitten alleen de Mekkaanse openbaringen universele en tijdloze geldigheid, en waren de openbaringen uit de tijd van Medina gericht op het inrichten van een zo rechtvaardig mogelijke samenleving binnen de beperkingen van de toenmalige bedoeïenensamenleving, die derhalve slechts geldig was voor het Medina uit de tijd van Mohammed.

Zijn veroordeling:

De rechter stelde vast dat de verdachten er eigenaardige, onorthodoxe opvattingen van de islam op nahielden die al of niet waar zouden kunnen zijn. Voor zover zijn kennis van de islam reikte kon de Koran zich inderdaad openbaren aan toegewijde, vrome mensen, maar was het fout om deze kennis in het openbaar te bediscussiëren omdat dat religieuze opschudding (fitna) zou kunnen veroorzaken.
Taha merkte op dat de rechter aanstuurde op veroordeling op grond van afvalligheid. De rechter verklaarde echter dat de vijf schuldig werden bevonden aan opruiing, ondermijning van de constitutie, oproeping tot onwettige oppositie, verstoring van de openbare orde en lidmaatschap van een verboden organisatie. De beredenering van het oordeel volgde echter wel degelijk de lijn van afvalligheid, hoewel die grond nooit bij naam genoemd werd.

Een speciaal hof van beroep beoordeelde de zaak wel ondubbelzinnig op basis van afvalligheid, en bekrachtigde op 15 januari de feiten en de door de rechtbank uitgesproken doodstraf.

18 januari werd Taha door ophanging ter dood gebracht.

Ben Wentsel en zijn protestants-katholieke catechismus

Dominee Ben Wentsel is 80 jaar. Een leeftijd waarop de meeste mensen op hun lauweren rusten. Niet alzo ds Wentsel. Een eigenzinnige persoonlijkheid, met een duidelijke eigen mening.

Zo gaat het verhaal dat hij eens bij het lesgeven op de Bijbelschool in Zeist op zijn handen voor de klas stond. Geen doorsnee voorganger dus.

Ik herinner me ook een artikel in Kontekstueel waarin hij ons op profetische wijze confronteerde met zijn visie op de Godsverduistering in West-Europa. Een indrukwekkend artikel was het. Helaas werd zijn boodschap op een zeer teleurstellende wijze afgeserveerd in hetzelfde blad. Ach, van de leiders van de kerk moet je ook niet te veel verwachten, ook al zitten ze in een kring rond Kontekstueel.

De afgelopen jaren is bij ds Ben een nieuw initiatief geboren. Een protestant-katholieke catechismus, waarin ook aandacht is voor het gesprek met moslims. Een prachtig initiatief!

Ik nodig u uit om gesprekken met Hem en mensen te voeren en te luisteren naar Zijn antwoorden. Misschien hebt u dit al eens geprobeerd maar bleef het stil aan de andere kant. De Heilige Geest spitst de bijbel toe op ons en geeft antwoorden. Als de antwoorden niet tot u doordringen, blijf dan net zo lang bidden en luisteren tot u ervaart dat wat Hij zegt ook waar is voor u. U kunt uw kennis van God met uw hart, hoofd en hand verdiepen door de studie van vijftig oefeningen in twee boeken. In het eerste boek vindt u onder de titel Gesprekken met God een proeve van rechtstreekse gesprekken van een leerling met zijn hoogste Leermeester in vijftig oefeningen. Als u deze wilt meemaken, kijk dan bij Gesprekken I. In het tweede boek vindt u onder de titel Gesprekken over God, proeve van een Kleine Protestants-Katholieke Catechismus vooral gesprekken tussen leraar en leerling voor gevorderden over dezelfde onderwerpen maar uitvoeriger; als u deze wilt raadplegen, kijk dan bij Gesprekken II.

Kijk op zijn site vooral ook even onder het kopje 'levensloop'. Slechts bij uitzondering is dat een boeiende pagina. Hier heb je zo'n uitzondering. De stijl verraadt een origineel gedreven mens. Een citaat hieruit:

‘Alles is mij overkomen!’, zeg ik achteraf. Vaak stromen ‘s morgens van vier tot zes ideeën en zinnen mij toe, zodat ik opsta om ze op te schrijven. Waar komt deze drang vandaan? Ik hoorde in Pingjum (Zwitserland 1953-1957) op mijn studeerkamer eens luid roepen: deze is mij een uitverkoren werktuig.’ Ik dacht dat het een zinsbegoocheling was en hechtte er weinig waarde aan, omdat dit in de na-apostolische tijd niet meer voor zou komen; toen ik als emeritus dit eens aan iemand vertelde, zei deze: ‘het is gebleken waar te zijn!’ Mij dreef ook de overtuiging dat geloof en weten één zijn, omdat God schepper van hart en verstand is.