In een straatje dat bovenlangs de Saint-Maclou loopt is een klein poortje. Ga je dat binnen dan kom je op een indrukwekkend binnenhofje. Het ligt er schilderachtig bij. Het is er stil, de meeste bezoekers fluisteren. De Zwarte Dood is na zoveel eeuwen nog in staat een macabere sfeer op te roepen. Hoeveel slachtoffers moeten hier niet liggen? Meer dan 50% van de bewoners in deze wijk zijn toentertijd overleden aan de Zwarte Dood.De beroemdste beschrijving van deze pestepidemie uit 1348 vind je in de Decamarone van Bocaccio. De inleiding van dit eeuwenlang omstreden werk bevat een belangrijke beschrijving van de pest.
De huizen rondom dateren uit 1526 and 1533. In het houtwerk een Danse Macabre, een thema dat je er in frankrijk wel op meer plaatsen tegenkomt. In de houten dwarsbalken zie werktuigen van verschillende beroepsgroepen (o.a. esculaap, passer, schop). Heer of knecht, de Zwarte Dood maakte geen onderscheid.
In het midden een hoog smal kruisbeeld. Het doet mij denken aan het verhaal van Mozes en de giftige koperen slang. (Zie Johannes 3,14 / Numeri 21)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten