Turkije en religieuze minderheden

Op Hoeiboei een gedocumenteerd artikel van Michael Mannheimer over Turkije en religieuze tolerantie.

Andere artikelen van hem:

- Weltweite Christenverfolgung durch den Islam.

- Eine Kritik der reinen Toleranz

- Overzicht andere artikelen

Op zoek naar andere artikelen van hem kwam ik deze 'introductie' tegen. Weet je gelijk wie deze MM is. Zo moet je tegenwoordig zorgdragen voor de verspreiding van je ideeën.

Ladies and gentlemen, My name is Michael Mannheimer. I am one of the well known islam critic in Germany and would like to offer my latest Essay: Systematische christenvervolging in Turkije to your blog. This essay has recently been published in German biggest antiislamic Blog PI

Huwelijksbootje uit evenwicht

Dit kan toch niet waar zijn? Mijn eerste gedachte was: dit moet een hoax zijn? Dit is een toppunt in islam-bashing! Neem een foto van bruidsmeisjes en vertel dat het bruiden zijn. Wie de link aanklikt ziet het volgende bericht met bijpassende fotos:

Hamas sponsored a mass wedding for four hundred and fifty couples. Most of the grooms were in their mid to late twenties; most of brides were under ten.

En inderdaad, nazoeken leert dat het niet klopt. Het gebruik is dat een zusje verkleed gaat als bruid. De bruiden vertonen zich niet in het openbaar, dat doen deze 'bruidsmeisjes' in hun plaats.

Nawal el Saadawi: Niets is gevaarlijker dan waarheid in een wereld die liegt

De uitspraak is van Nawal el Saadawi (1931) Kortgeleden heb ik een boekje van haar gelezen. Via een verkoping in de bibliotheek kwam ik in het bezit van 'Vrouwengevangenis' (oorspr. uit 1984). Het boekje is geen aanrader vanwege de breedsprakige toon. De enige reden om het te lezen ligt hierin dat Nawal el Saadawi in de moslimwereld nogal bekend is als schrijfster en feministich voorvechtster. Meer over haar op haar website.

In 1980 stichtte ze een feministische pressiegroep in Egypte. Misstanden die ze via deze organisatie openlijk aankaartte waren vrouwenbesnijdenis (ze is zelf ook slachtoffer), prostitutie, het islamitisch huwelijk, het recht op scheiden en moslimfundamentalisme. Ten tijde van Sadat is ze opgepakt. Van haar verblijf in de gevangenis heeft ze verslag gedaan in dit boekje. Kort na de moord op Sadat is ze vrijgekomen.

In 2007 is door sjeik Mohammed Sayyed Tantawi van de Al-Azhar Universiteit, in feite de meest gezaghebbende soennietische moslimgeestelijke een fatwa over haar uitgesproken. Ze verdient de doodstraf op grond van de sharia wegens geloofsafval. De aanleiding is een in Egypte gepubliceerd blasfemisch toneelstuk, een nu verboden boek. Je kunt het goed vergelijken met de ophef die Gerard Reve's boek Nader tot U veroorzaakte.

in de video na 23 minuten: haar brief aan god

Duizend schitterende zonnen en Phyllis Chesler

A Lesson Learned in Kabul

Yes, I went there of my own free will, but I was only 20 years old and in love with my college sweetheart – a sophisticated, modern man ...

When we landed in Kabul, my American passport was confiscated and I discovered, or the first time, that my father-in-law had three wives and twenty-one children. I had flown right into the Middle Ages...

Thus, even before I became a feminist in 1967, I had already learned that the (imperfect) West is still a far better place for a woman to live than is the most hospitable, beautiful, wealth-encrusted Muslim country. Friends thought I had married a Prince and gone to live in a fairytale....

Now I and a handful of others are trying to tell the truth about Islamic gender apartheid. Those of us who are raising the alarm are being demonized as “Islamophobes,” “racists,” and “fascists.” Yet, in my opinion, western civilization, beginning with Europe, will be won or lost on the issue of women’s rights.

(De citaten vind je hier)

(Ook de posting The Rape of Dina is boeiend)

Binnenkort toch eens dat boek van Khaled Hosseini lezen.

Islam een 'religion of peace'? De case Mahmoed Mohammad Taha

In het westen zijn mbt de beoordeling van de islam behoorlijke tegenstellingen.

Enerzijds heb je het standpunt dat de islam geen 'religion of peace' is. Vertegenwoordigers van dit standpunt zijn Robert Spencer met zijn website Jihad Watch. Bat Ye'or met haar dhimmitude-begrip. En hier in nederland is arabist Hans Jansen spreekbuis van dit standpunt. De islam als 'religion of peace'-gedachte wordt vertegenwoordigd door mensen zoals Karen Armstrong. Dit standpunt wordt in onze maatschappij breed gedragen. Ook uitspraken van politici (bijv. Balkenende ten tijde van het verschijnen van de film van Geert Wilders) lijken deze mening te onderschrijven. Maar bedenk wel dat het politici zijn. Hun agenda kan wel eens gestuurd worden door andere motieven.

Wanneer je je verdiept in de islam stuit je al snel op deze tegenstelling. Wie heeft er nu gelijk? De case Mahmoed Mohammad Taha (1909-1985)(zie foto) wijst richting de 'hardliners'. Hij was een Soedanees politicus en islamitisch theoloog. De volgende citaten zijn uit het wikipedia-artikel

Zijn filosofie:

In Taha's filosofie werd de afschaffingsleer ongedaan gemaakt door de islam van de Mekkaanse soera's als de ware islam te duiden en die van de Medinese soera's als een door politiek gecorrumpeerde islam. Volgens deze gedachtegang bezitten alleen de Mekkaanse openbaringen universele en tijdloze geldigheid, en waren de openbaringen uit de tijd van Medina gericht op het inrichten van een zo rechtvaardig mogelijke samenleving binnen de beperkingen van de toenmalige bedoeïenensamenleving, die derhalve slechts geldig was voor het Medina uit de tijd van Mohammed.

Zijn veroordeling:

De rechter stelde vast dat de verdachten er eigenaardige, onorthodoxe opvattingen van de islam op nahielden die al of niet waar zouden kunnen zijn. Voor zover zijn kennis van de islam reikte kon de Koran zich inderdaad openbaren aan toegewijde, vrome mensen, maar was het fout om deze kennis in het openbaar te bediscussiëren omdat dat religieuze opschudding (fitna) zou kunnen veroorzaken.
Taha merkte op dat de rechter aanstuurde op veroordeling op grond van afvalligheid. De rechter verklaarde echter dat de vijf schuldig werden bevonden aan opruiing, ondermijning van de constitutie, oproeping tot onwettige oppositie, verstoring van de openbare orde en lidmaatschap van een verboden organisatie. De beredenering van het oordeel volgde echter wel degelijk de lijn van afvalligheid, hoewel die grond nooit bij naam genoemd werd.

Een speciaal hof van beroep beoordeelde de zaak wel ondubbelzinnig op basis van afvalligheid, en bekrachtigde op 15 januari de feiten en de door de rechtbank uitgesproken doodstraf.

18 januari werd Taha door ophanging ter dood gebracht.

Hard tegen hard

Het Westen en de Islam botsen.

Die botsingen worden ook in cijfertjes uitgedrukt. Die cijfertjes zijn vast niet betrouwbaar, en moeten met flinke korrels zout genomen worden. Desondanks kunnen zulke tellingen je inzicht geven.

De ene site telt het aantal terroristische aanslagen waarvan de daders een moslim-achtergrond hebben. De andere site telt uitingen van islamofobie.

De stand op de website: The Religion of Peace is op dit moment 14.099 aanslagen sinds nine-eleven. De laatste ramadanweek leverde op: 43 aanvallen met 156 doden.

De stand op de website: Islamophobia Watch met als ondertitel Documenting the war against Islam is na enig tellen: 15.517 aanvallen, hoofdzakelijk in woord en geschrift.

Toch nog enkele opmerkingen: de laatste site kent vele dubbeltellingen. Een voorbeeld: de meldingen mbt Tariq Ramadan worden minimaal 2 keer geteld. Eén keer onder 'Taric Ramadan' en vervolgens onder 'Netherlands' of nog een ander land.

Er is ook een categorie Anti Muslim Violence. Vooral 2 september is een gedenkwaardig dieptepunt: een man die eieren werpt naar moskee-verlaters. De laatste twee maanden tellen verder 2 doden, waarbij de toedracht niet geheel duidelijk is (Laat duidelijk zijn: dit zijn twee slachtoffers teveel).

Het lijkt mij wel voldoende contrast.

Huis van de vrede

Je hoort van moslims het argument dat de eeuwen door hun cultuur in vrede samenleefde met joden en christenen.

Hans Jansen wijst erop dat dit een misvatting is. Zowel joden (Geniza-documenten) als christenen (vastgelegd door bisschop Severus ibn Al-Mukaffa) werden getreiterd in de Dar al-islam. In het Pact van Omar kun je een opsomming vinden van de discriminatie.

Als leestip geeft Jansen de boeken van Bat Ye'or.

Je wordt hier niet vrolijk van. Elke keer dat ik mij verdiep in de islam stuit ik op informatie die veel negatiever is dan ik eerst dacht.

Wiki-NL zegt sussend:

Tegenwoordig spelen beide concepten (dar al-islam en dar al-harb) voor veel moslims geen rol meer.
De tweedeling is niet algemeen aanvaard en een eenduidige definitie is niet meteen voorhanden. Zo zijn de criteria waaraan een geografisch gebied moet voldoen om tot de dar al-islam te worden gerekend nergens vastgelegd.

Deze sussende toon vind je opnieuw niet in de engelstalige en de franstalige Wikipedia. Het is helaas niet de eerste keer dat ik dat zie. Het is een onderstreping van de observaties van Hans Jansen, waarvan ik hoop dat hij het mis heeft. Zijn vriendschap met Theo van Gogh (zij ontmoetten elkaar regelmatig kort voor zijn dood) kan mogelijk van invloed zijn op een bepaalde zwartgallige inkleuring van zijn stukjes.