Het was de laatste tijd hommeles in Amsterdam mbt de zondagsrust. En ook het Alexandrium bij Rotterdam is een voorbode. Een gemeenteraad die dit als toeristisch gebied aanwijst is goed de weg kwijt. En een rechter van wie je gelijk krijgt, maar toch de tegenpartij ruim baan geeft, is eveneens goed de weg kwijt. Het argument? Het grote aantal 'voorstanders' is doorslaggevend.
Ook in Goes heeft de middenstandsvereninging al een schot voor de boeg gegeven. Twaalf zondagen wil men open. Liefst de laatste zondag van de maand. Men is o zo bang voor Middelburg. Het hek is van de dam...
Het stelsel van vrijheden is als een balans. Vrijheid is altijd begrensd en bestaat uit een (wankel) evenwicht: Verstoring van dit evenwicht leidt al gauw tot verlies van vrijheid voor kleinere of grotere groepen mensen in de maatschappij.
Helaas wordt het maatschappelijk draagvlak voor zondagsrust in een rap tempo kleiner. Ook wij als christenen hebben het moeilijk om het waardevolle van zondagsrust door te geven aan de jongste generatie. Het beruchte 'ijsje kopen op zondag', conferenties die eindigen op zondag, colleges die vroeg beginnen op maandag, tasten dit waardevolle aan.
Het wordt tijd voor boycotacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten