Dancer in the Dark (2000) - Lars von Trier

In één woord: indrukwekkend.

Korte inhoud

Tsjechische alleenstaande vrouw (Selma), wonend in de VS in een stacaravan op het erf van een amerikaans echtpaar (Linda en Bill). Sparend voor een operatie voor haar zoontje Gene zodat hij niet blind zal worden door een erfelijke ziekte. Door geldproblemen van Bill krijgt de film een noodlottige wending en wordt een spoor van vernieling in mensenlevens getrokken.

Themathiek

Noodlot, kwaad, waarheid, overwinnende liefde.

Maatschappijkritiek mbt rechtspraak en doodstraf.
Het is heel knap hoe LvonT een plot verzint waarbij een 'op heterdaad betrapt zijn' op het verkeerde been zet. Normaal is zo'n situatie de meest gemakkelijke voor het recherche-onderzoek. Wie de dader is, is duidelijk.

Zijn er christelijke kernnoties aanwezig zo vroeg ik me af. Lars von Trier is op latere leeftijd katholiek geworden. Hij was toen al filmmaker. Zo'n switch kan niet anders dan invloed geven. Maar is het meer dan de maatschappijkritiek die hij geeft? Het thema liefde en kwaad leent zich er goed voor, maar is ook een universeel thema. Een aantal Christusmotieven zijn mijns inziens aanwezig maar niet nadrukkelijk. Subtiele verwijzingen zijn bijv te zien bij de arrestatie van Selma (oa Judasmotief, kruisverwijzing) en de verdere procesgang. Het musical-deel over vergeving lijkt mij duidelijk. Ook de metafoor vh blindzijn is mooi. Maar kenmerkend voor een goede film is dat de diepere lagen niet bij eerste keer bloot komen te liggen.

Karakters

Veel films komen niet boven het maaiveld uit vanwege de vreselijke zwartwitkarakters van de hoofdrolspelers. Ik denk bijv aan Shawhank Redemption ;) Zo niet met deze film. Prachtige karakters worden neergezet zoals haar vriend Jeff, haar vriendin Kathy en een ontroerend portret van een gevangenbewaakster. Het is jammer dat er niet meer is gedaan met Linda. Zij is wel erg summier gepenseeld. 

Techniek

Net zoals in Dogville is de cameravoering vanuit de hand. Het is wennen, maar ik denk toch dat het de onrust en het onbehagen dat de film oproept, versterkt. Verder heeft de film musicalachtige passages en verwijzingen naar The Sound of Music. Deze passages onderbreken het verhaal op cruciale momenten en geven je tijd om te reflecteren. Zo werkte het bij mij, maar ik kan  me goed voorstellen dat anderen dit juist erg langdradig vinden.

Geweld, sex en taalgebruik
Het geweld in de film is dienstbaar aan het verhaal. Sex komt er niet in voor. Het taalgebruik is een enkele maal grof.