Indiareis - dag 2: aankomst in Siliguri

Dag 2: vrijdag 15 oktober 2010

Al vroeg zijn we wakker, ondanks het ongunstige tijdsverschil van 3 ½ uur. Ik wijt het aan de ronkende airco. Matig geslapen. Ook M. sliep volgens zijn zeggen maar matig. Maar dat betwijfel ik. Binnen een kwartier liet mijn bedgenoot zekere geluiden horen die ontwijfelbaar duidden op een diepe slaap.

Het hotel heeft ons voorzien van 1 handdoek, 1 zeepje, 1 kam, 1 tandenborstel en een tubetje tandpasta. Tja… De douche heeft wel warm water, dat valt alles mee. Ik ben benieuwd hoe dat de rest van de week zal zijn. Koud water, vrees ik.

links: één v.d. vele rivieren                 rechts: noordelijk deel van Siliguri

We ontbijten buiten de deur. We worden door een bediende meegenomen naar een restaurantje een 100 meter verderop aan de drukke verkeersweg. Vlak ervoor staat een verkeersregelaar (?). Waarschijnlijk staat hij daar de hele lange dag naar het voorbijrijdende verkeer te kijken (zie foto bij dag 1). Af en toe luid toeterend  passeert het verkeer, waaronder driewieltaxis, aftandse bussen en veel bromfietsen.

Het ontbijt is redelijk. Een soort pannekoek waar een licht gekruid aardappelgerecht op gaat, een omelet en geroosterd brood met jam. Daarbij drink ik warme melk. Later besef ik: dat was voor de thee bedoeld.

De taxichauffeur staat al op ons te wachten. Veel te vroeg. Hij wil ons nog iets laten zien, zo versta ik. Maar helaas daar hebben we de tijd niet voor. En ook de airco hoeft niet aan, het is nog lekker koel. Weg extra verdienste, maar hij laat niets blijken van teleurstelling. Het is verder een aardige kerel. Werkt zo’n 15 uur per dag, zes soms zeven dagen per week.

Op het vliegveld voor de binnenlandse vluchten vinden we zonder problemen onze vervolgvlucht. Met een pendelbus worden we naar het toestel gebracht en zonder veel vertraging vertrekken we. Ik zit nu naast M. en helaas weer niet bij een raampje. Alleen H. kan onbeperkt genieten van het wolkendek en het daarboven uitstekende besneeuwde Himalayagebergte.

Na een voorspoedige vlucht met nog een tussenlanding in Gauahati landen we op het vliegveld van Bagdogra, primitief en vervallen in vergelijking met de airport van Delhi. In de aankomsthal van bescheiden afmetingen zien we al snel E., de broer van reisgenoot M. Na een hartelijke begroeting vertrekken we in zijn Jeep naar ons verblijfscentrum. Over de deels ongeasfalteerde toegangsweg vol kuilen rijden we naar Siliguri

Siliguri

Naar schatting woonden in Siliguri in 2008 zo’n anderhalf miljoen mensen. We rijden al hotsend en stuiterend over de slechte weg rijden een andere wereld in. Was het korte verblijf in Delhi al een onderdompeling in een andere cultuur, Siliguri overtreft dit gemakkelijk. In één klap wordt je gelanceerd naar een derdewereldgebied in volle ontwikkeling. Het is een potpourri van kleuren en geluid. Fietsriksjas, bromfietsen, veelkleurige vrachtwagens trekken in een bonte werveling langs ons. Het is Durga Puja-feest. Al toeterend vorderen we gestaag. Slalommend om grote kuilen passeren we talloze stalletjes en winkeltjes. De bonte mengeling van uitstallingen is kleurrijk. Je weet niet waar je eerst moet kijken. In ieder geval is meekijken op de weg aan te raden, want E. heeft een rijstijl die niet onderdoet voor een Indiër. Dat betekent passeren waar het enigszins kan. En voor hollanders zoals wij zijn deze passeeracties regelmatig bloedstollend.
Één keer gaat het bijna mis. Plots steekt een jongetje de straat over. Net op tijd staan we stil. En E. roept verontwaardigd uit zijn raampje in het Hindi: Hee! Van wie is dit kind?

Die avond worden we helemaal ondergedompeld in deze verkeerschaos. We worden door Erik teruggebracht naar ons verblijfscentrum dwars door het feest. Massa’s mensen trekken van tempel naar tempel en we vorderen maar langzaam. Dan staan we muurvast op een grote kruising. Agenten met hardhouten stok proberen orde te scheppen in de chaos. Lange tijd tevergeefs. Zodra een agent zich omkeert dringen auto’s, riksja’s en bromfietsen zich weer naar voren. Het is rondom ons een kakofonie van getoeter en feestrumoer. Uiteindelijk slaagt een legertje agenten erin de kruising vrij te maken.
We vervolgen stapvoets onze weg. Veel vrouwen passeren in mooie kleurige lange gewaden. Veel oranjerode kleuren. Ook veel geel en kobalt. Prachtig! Achterop motorfietsen zitten ze vaak in amazonezit. Volgens E. zijn het meestal broer en zus of zijn het getrouwde stelletjes. Uitgaan is not done voor ongetrouwde koppeltjes.

Volgeladen auto’s met feestgangers. Drie, vier, zelfs een keer vijf! mensen op een bromfiets. We kijken onze ogen uit. ‘Meer dan een miljoen mensen zijn op straat’, belde E. naar zijn vrouw A. Hun avondje samen zag hij zo in rook opgaan door het fileleed.