Het artikel uit de vorige posting geeft meer cijfertjes. Het blijkt dat bevolkingsgroepen met eenzelfde cultuur in geheel verschillende landen een zelfde succes behaalden. Dat gaat bijv op voor chinezen, japanners, indiërs en joden.
Chinezen: In de USA in 1990 een 60% hoger inkomen dan gemiddeld. In Maleisië twee keer zo hoog. Jamaica drie keer. In doorsnee kwam men het land binnen als arm en onopgeleid en voor een groot gedeelte als analfabeet. Eenzelfde verhaal voor japanners en indiërs.
Ja maar, worden chinezen niet minder gediscrimineerd? Dan kijken we naar Engeland, daar zien we diverse bevolkingsgroepen uit dezelfde regio:
Engeland: Indiërs hebben een bovengemiddend inkomen. Pakistanen en mensen uit Bangladesh: 40 en 60% werkloos.
Ja maar, worden chinezen niet minder gediscrimineerd? Dan kijken we naar Engeland, daar zien we diverse bevolkingsgroepen uit dezelfde regio:
Engeland: Indiërs hebben een bovengemiddend inkomen. Pakistanen en mensen uit Bangladesh: 40 en 60% werkloos.
Discriminatie lijkt niet beslissend, net zo min als ras. In een land kun je verschillen zien, afhankelijk van cultuurkringen. (We komen nu weer dicht in de buurt van de Weberthese!) Positieve voorbeelden zijn: armenen en grieken in het Ottomaanse rijk, sikhs in Indië, ibos in Nigeria en basken in Spanje, protestanten in Frankrijk. Een negatief voorbeeld: franse immigranten in Canada. Opmerkelijk is ook dat er verschil is te zien tussen zwarten in de USA met 19e eeuwse voorouders die of slaaf of vrij waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten